Oké na deze keer hou ik op met zeiken, I promise. Maar dit is nou verdorie al de zoveelste keer dat ik om 1 uur nog op mijn laptopje zit omdat ik huiswerkhuiserkhuiswerk moet doen. Man. Dat woord komt mijn neus uit. Op zulke momenten komt eigenlijk gewoon heel school mijn neus uit, want ik voel me er nou niet bepaald thuis. Iedereen zit nou net in die fase dat de eerste weekjes voorbij zijn, en je heel goed gaat zien wie zichzelf in het begin heel anders voor hebben gedaan dan ze eigenlijk zijn. Vooral de irritante, ergerlijke en vervelende trekjes gaan dan opvallen, zelfs van de personen waarvan je dat het minst had verwacht.. Daarbij komt ook nog eens dat ik, omdat ik me hier nog steeds niet thuisvoel, me nergens meer thuisvoel. Want in Goes lijkt alles ook ineens verdomd anders.
Maar als we het eens van de andere kant gaan bekijken en een beetje zelfreflectie gaan toepassen, wat denk je dan? Misschien heb ik me ook wel in het begin anders voorgedaan en beginnen mensen zich nou ook wel aan mij te ergeren. Misschien komen de trekjes die ik gezworen had met de middelbare school achter me te laten, me misschien toch wel achtervolgd naar de NHTV (denk aan spullen nooit meenemen, geen deadlines halen..etc.) en kijken mensen misschien wel op een hele andere manier naar me dan ik eigenlijk denk. Dat laatste is denk ik sowieso altijd het geval denk ik. Het ligt er maar net aan op welke manier, positief of negatief. Ik denk in geval van 'negatief' dat je dat zelf wel snel genoeg doorhebt trouwens.
Maar na regen komt natuurlijk altijd zonneschijn! Dit is ook maar een kleine fase die je altijd, maar dan ook altijd doormaakt als je in een nieuwe omgeving komt. Eerst is het allemaal rooskleurig en is iedereen leuk. Daarna komt de fase waar we nu in beland zijn. Iedereen doet z'n maskers af en er beginnen ergerlijke trekjes op te doemen. Natuurlijk speelt moeheid hierbij ook een rol. Ik zal vast niet de enige zijn die zo laat nog aan het huiswerk zit aangezien de hele klas een hoeveelheid huiswerk meekrijgt, waarschijnlijk zo groot als de berg pepernoten die er bij sinterklaas worden uitgedeelt. Misschien is het toch goed om dat alles eens gewoon over me heen te laten komen en het voor lief te nemen, dan maak ik mezelf het een stuk makkelijker. Ik moest Breda maar eens een plaatsje gaan geven in mijn leven.. XXXXXX,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten